دراسارت به ما سوزن ونخ نداده بودند سیم خاردارها رو اونقدر به کف آسایشگاه که سیمان بود می سائیدیم کاملا برراق می شد یه طرفش رانیز پهن می کردیم با یه میخ سوراخ می کردیم می شد یه سوزن خیاطی ونخ هم نداشتیم اون هم از تار های پتوها می کشیدیم در ضمن پتوهایی که به ما داده بودند تارهای رنگارنگی داشتند که اسراء توسط آنها حتی گلدوزی هم می کردند