· جاسوس ها
فرقی با عراقی ها نداشتند . دین به دنیا فروش ها کسانی بودند که نتوانستند تا آخر همراه ما با شند و وسط راه جا زدند و با دشمنان ما همراه گشتند و گاهی هم بد تر از آنها . در گیری با این کاسه به دستان حکم در گیری با عراقی ها را داشت . کابل به دست داشتند و برای یک لقمه غذای بیشتر و چند نخ سیگار هم وطنان خود را می فروختند . گوش به فرمان بعثی ها بودند و کار مهم آنها جاسوسی و خبر چینی بود . ضربه ای که این رفیقان نیمه راه به ما زدند از ضربه عراقی ها کم تر نبود . هنوز آثار شکنجه این جاسوسان در بدن بعضی از اسرا دیده می شود .
گزینش آنها یک جریان منفی بود ، زیرا هر چه بی رحم تر بودند زود تر خلق و خوی دشمن را پیدا می کردند . اکثر آنها عرب زبان « عرب لسانی » بودند . کسانی که هرگز مزه گرسنگی و تشنگی را نمی چشیدند و زندگی آنها در اردوگاه ها بهتر از زندگی گذشته شان بود.